Panorama – jest to rodzaj ujęcia, powstałego w wyniku obrotu kamery. W przypadku planów ogólnych, ukazuje ona zazwyczaj miejsce akcji, natomiast w amerykańskich, jej uczestników. Obok panoramy rozróżniamy także odskok, będący rodzajem cięcia montażowego oraz jazdę.
Istnieje jednak możliwość połączenia ruchu kamery z panoramą, lecz oznacza to zmianę sytuacji planu bez stosowania montażu. Takie połączenie wiąże się z tempem i zmianą obrazów, które są dziełem ruchu kamery, poruszając się równolegle do fotografowanych obrazów.
Panorama jest początkiem wielu ekspozycji sytuacyjnych. Przykładem mogą być tutaj filmy: „Pod dachami Paryża” René Claira, czy też „Dziecko Rosemary” Romana Polańskiego. We współczesnym kinie, dość często stosowany jest także chwyt formalny, polegający na szybkim, kilkakrotnym panoramowaniu dookoła studia dźwięku bohatera utworu, co podkreśla atmosferę zagrożenia. Przykładem zastosowania takiego zjawiska jest film Briana De Palmy pt. „Wybuch”.