Postsynchron - (Automatic Dialog Replacement ) podłożenie i synchronizacja dźwięku nagranego w studiu z obrazem. Działanie postsynchronów polega na stworzeniu od podstaw ścieżki dźwiękowej w studiu. Nagrane na planie dialogi, pełnią funkcje pomocnicze podczas ponownego nagrania w studio dźwiękowym. Podłożone zostają również efekty dźwiękowe, synchroniczne i niesynchroniczne, odgłosy tła, itp. Wiąże się to jednak z kosztami wynajęcia studia, jak również płacenia aktorom za dodatkowy czas.
Postsynchrony przyczyniają się jednak do niższych kosztów zdjęć na planie, a także do krótszego czasu ich trwania. Ich zaletą jest również pełna kontrola nad każdym elementem ścieżki dźwiękowej. Bardzo często dźwięk realizowany jest mieszaną techniką, polegającą na łączeniu zdjęć setkowych z postsynchronami, gdzie jest to konieczne.
Do zwolenników postsynchronów, zaliczamy między innymi Wojciecha Jerzego Hasa. Stosował on w swoich filmach kreatywny montaż dźwięku, zapewniając efekt dramaturgiczny lub emocjonalny często kosztem realizmu. Niektóre efekty dźwiękowe były wyciszane, inne z kolei całkiem pomijane, lub akcentowane wyraźniej. Przykładem jest film z 1963 roku pt."Jak być kochaną".