Oczepiny – zwane także czepinami. Jest to dawny obrzęd weselny, który znany jest u większości ludów słowiańskich. Symbolizuje on przechodzenie panny młodej ze stanu panieńskiego w zamężny. Nazwa wywodzi się od czepca, będącego nakryciem głowy, noszonym przez mężatki w miejscu panieńskiego wianka.
Oczepiny odbywały się o północy. Panna młoda śpiewająca pieśń „Oj chmielu, chmielu..” była wówczas prowadzona do izby, gdzie druhny zdejmowały z jej głowy wianek, ścinały warkocz lub skracały włosy, a starsze zamężne kobiety nakładały czepiec weselny. Był on podarunkiem wykonanym z białego płótna, najczęściej od matki chrzestnej. Następnie wręczany był starościnie przez brata panny młodej lub najstarszego drużbę. Umieszczony na głowie i naznaczony znakiem krzyża symbolizował małżeństwo.
Obrzędom tym towarzyszyły różne zwyczaje, w postaci zdejmowania i deptania czepka przez pannę młodą, czy też uciekania dookoła stołu przed mężatkami, chcącymi ją oczepić. Obecnie w niektórych regionach, spotykamy zwyczaj datków „na czepiec”, który jest pozostałością oczepin.