Pokładziny – wstąpienie do łóżka i cielesne obcowanie małżonków, które miało miejsce w obecności świadków. Pokładziny miały na celu dopełnienie umowy formalnej, będącej jednym ze sposobów zawarcia małżeństwa w epoce feudalnej.
Pokładziny należały również do jednego z zasadniczych rytuałów obrzędów małżeńskich na wsi polskiej. Rytuał ten polegał na dokonaniu aktu seksualnego podczas przyjęcia weselnego. Dochodziło do tego w domu weselnym rodziców dziewczyny, lecz bywało także, że miejscem tym był dom rodziców chłopca. Stosunek ten miał charakter publiczny i był obserwowany przez gości weselnych oraz krewnych dziewczyny i chłopca.
Niezbitym dowodem konsumpcji małżeństwa oraz dziewictwa dziewczyny, była biała weselna koszula panny młodej, splamiona krwią. Z chwilą konsumpcji małżeństwo uznawano za zawarte. W przypadku braku śladów krwi na koszuli, wesele przerywano, a goście demolowali dom, wyrażając w ten sposób swoje niezadowolenie wynikające z niedopełnienia podstawowego wymogu rytuału.
W niektórych regionach Polski praktykowano przedślubne pokładziny, odbywające się podczas narzeczeństwa młodych. Stosunek taki miał charakter bardziej prywatny i dokonywany był za zgodą obu rodzin.