Adopcja - (łac. adoptio) Inaczej przysposobienie, usynowienie, przybranie dziecka za swoje. Polega na przyjęciu do rodziny obcej osoby, stwarzając stosunek podobny do pokrewieństwa. Najczęstszym przypadkiem jest przybranie dzieci w wieku dziecięcym.
W Starożytnym Rzymie proces ten polegał na tym, iż przyjmowało się pod władzę ojcowską syna lub córkę z innej rodziny. Odbywało się to przy pretorze lub namiestniku, a zgoda adoptowanego nie była wymagana. Adopcja odbywała się najczęściej z powodu potrzeby utrzymania ciągłości rodu.
W polskim prawie adopcja znana jest od XIII wieku, a do jej szczególnych rodzajów zaliczamy adopcję do herbu oraz adopcję braterską. Współczesne prawo polskie definiuje adopcje jako przysposobienie, przez które rozumie się prawne uznanie za własne, dziecka obcego bilogicznie. Adopcja regulowana jest przez przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jako główny jej cel określa się dobro dziecka, a adopcji podlega tylko osoba do 18-tego roku życia, która nie zawarła jeszcze związku małżeńskiego. W przypadku dzieci powyżej 13 lat, do orzeczenia adopcji niezbędna jest ich zgoda.